Rodzina monfortańska
Rodzina monfortańska to przede wszystkim instytuty, które bezpośrednio odnoszą się do św. Ludwika Marii jako założyciela. Oprócz Misjonarzy Towarzystwa Maryi (Monfortanów), są to Córki Mądrości i Bracia Gabrieliści. Istnieje też instytut świecki założony w 1989 roku we Włoszech oraz Stowarzyszenie Maryi Królowej Serc, gromadzące wszystkie osoby świeckie i duchownych pragnących żyć duchowością św. Ludwika.
Stowarzyszenie Maryi Królowej serc
Stowarzyszenie Maryi Królowej Serc jest wspólnotą duchową, która skupia wiernych świeckich i duchownych pragnących żyć głębiej Ewangelią. Jego istotą jest całkowite oddanie się Chrystusowi przez ręce Maryi, zgodnie z nauką św. Ludwika Marii Grignion de Montforta. Członkowie, pozostając w swoim codziennym środowisku życia – w rodzinie, pracy czy parafii – starają się świadczyć o Chrystusie i szerzyć Jego Królestwo w świecie. Stowarzyszenie stanowi swoiste „rozszerzenie” duchowości i misji Misjonarzy Montfortanów i działa z nimi w organicznej jedności.
Celem Stowarzyszenia jest wierność obietnicom chrzcielnym i pogłębianie więzi z Jezusem poprzez praktykowanie „prawdziwego nabożeństwa do Maryi”, które św. Ludwik ukazywał jako doskonałą drogę do zjednoczenia z Chrystusem. Jego członkowie podejmują akt poświęcenia się Jezusowi przez Maryję i zobowiązują się do życia według tego aktu – nie przez zmianę swojego stanu czy zewnętrznych obowiązków, ale przez przenikanie codziennego życia duchem Ewangelii. W ten sposób stają się świadkami wiary w swoim otoczeniu i współpracownikami Kościoła w szerzeniu Królestwa Bożego.
Korzenie Stowarzyszenia sięgają pragnienia św. Ludwika de Montforta, aby osoby oddające się Jezusowi przez Maryję mogły tworzyć wspólnotę i wzajemnie umacniać się na drodze wiary (zob. Tratkat o prawdziwym nabożeństwie…, nr 227).
Pierwsze Bractwo Maryi Królowej Serc powstało w 1899 roku w Ottawie. Zapisał się do niego sam papież Pius X i w 1913 roku nadał mu tytuł arcybractwa, a przez dziesięciolecia powstawały liczne ośrodki na całym świecie. W 2001 roku Stolica Apostolska zatwierdziła nowe statuty i połączyła wcześniejsze formy w jedno Stowarzyszenie Maryi Królowej Serc, dając mu nowy impuls do rozwoju.
Dziś Stowarzyszenie obecne jest w wielu krajach i działa pod opieką Misjonarzy Monfortanów. Jego międzynarodowy ośrodek znajduje się przy domu generalnym w Rzymie, natomiast regionalne centrum Stowarzyszenia znajduje się w Częstochowie w domu św. Gabriela. Wszyscy, którzy chcieliby się do niego zapisać proszeni są o kontakt z nami.
Bracia Gabrieliści (Frères de Saint Gabriel)
Dzisiejszy Instytut Świętego Gabriela znany był u początku swej historii w 1715 r. pod nazwą Braci Świętego Ducha. Po Rewolucji Francuskiej odrodził się i rozwinął. Pełną swobodę działania uzyskał w 1842 r. Dekretem cesarza Ludwika Napoleona z 3 marca 1853 r. nadano mu oficjalną nazwę Braci Świętego Gabriela i pozwolono mu rozciągnąć działalność na całą Francję.
Zgromadzenie, realizujące swe powołanie poprzez nauczanie, czerpie z tradycji wychowawczych swego fundatora, św. Ludwika Marii de Montfort (1673-1716), Gabriela Deshayes (1767-1841), odnowiciela zgromadzenia, a także z koncepcji wychowawczych swych pierwszych przełożonych, a szczególnie trzeciego z nich, br. Eugeniusza-Marii (1823-1883).
Obecnie tysiąc dwustu Braci Świętego Gabriela obecnych w trzydziestu krajach świata, w piętnastu prowincjach (jedna w Ameryce, dwie w Afryce, cztery w Europie i osiem w Azji), pracuje z młodzieżą w placówkach szkolnych. Środowisko tych placówek pragnie przekazać młodym wychowanie przepojone wartościami duchowymi, pełne szacunku dla człowieka, oparte na prawdach ewangelicznych. Bracia realizując swój apostolat angażują się także w życie Kościołów lokalnych, głównie poprzez posługę katechetyczną i duszpasterską i poprzez uczestnictwo w różnych ruchach młodzieżowych. Zachowując wiernie wrażliwość na potrzeby ubogich wzorem Ludwika-Marii de Montfort i Gabriela Deshayes, skupiają się na pracy z młodzieżą i dorosłymi pozbawionymi dóbr materialnych, lecz otwartymi na sprawy ducha.
Córki Mądrości (Filles de La Sagesse)
W roku 1702, w Poitiers, Ojciec Montfort rozpoczął dzieło, które nazwał zgromadzeniem córek Wcielonej Mądrości. Powołał do niego bł. Marię-Ludwikę od Jezusa, którą uznaje się za współzałożycielkę tego zgromadzenia.
Córki Mądrości mówią głosem tych, których głosu nie słychać. Czynią to w każdym czasie i we wszystkich środowiskach, w których przychodzi im pracować. W ten sposób odpowiadają na wezwanie Ojca Montfort, pracując w różnych krajach i różnych środowiskach, w bliskości ze współczesnym człowiekiem i jego bolączkami.
Zgromadzenie liczy obecnie 2000 sióstr pracujących w 22 krajach w Europie, w Ameryce Północnej i Południowej, w Afryce i na wyspach Oceanii. Siostry pracują w szkołach, szpitalach, więzieniach, opiekują się i kształcą niepełnosprawnych, głuchoniemych i niewidomych. W 2014 roku powstał film pt. Marie Heurtin inspirowany prawdziwą historią jednej z sióstr tego zgromadzenia.
Instytut świecki (missionarie di Maria)
W Rodzinie monfortańskiej Instytut Świecki Maryi Królowej Serc powstał we Włoszech w 1989 roku, kiedy to zostały oficjalnie zatwierdzone konstytucje. Skupia on osoby świeckie konsekrowane, które składają trzy śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, żyjąc w świecie bez zewnętrznych znaków konsekracji. Każda z członkiń żyje z owoców własnej pracy, którą podejmuje z odpowiedzialnością i zaangażowaniem, wpatrując się Maryję jako wzór i dając świadectwo Ewangelii w miejscu pracy i apostolatu.
Ważnym aspektem w charyzmacie monfortańskim jest życie zawierzeniem Jezusowi przez Maryję według nauczania świętego Ludwika Marii Grignion de Montfort i propagowanie tej duchowości.
Członkinie Instytutu mieszkają najczęściej samotnie lub z najbliższą rodziną, spotykając się od czasu do czasu z innymi siostrami instytutu dla umocnienia więzi i zapewnienia koniecznej formacji duchowej podczas wspólnie przeżywanych dni skupienia i rekolekcji.